بر این اساس مادر یوهانس نزد پدربزرگش رفت که در آن زمان یک مهمان‌سرای کوچک داشت. یوهانس کودکی زودرس بود و بیشتر مواقع با مریضی دست‌وپنجه نرم می‌کرد. او در همان کودکی نبوغ خود را در ریاضیات نشان داد و برای کمک به پدربزرگش با طرح معماهای ریاضی و حل آن‌ها، مسافران را سرگرم می‌کرد و به‌نوعی نمایش ریاضی اجرا می‌کرد. در همان سنین بود که به ستاره‌شناسی و مطالعه اجرام آسمانی علاقه‌مند شد و این علاقه تمام زندگی‌اش را تحت تأثیر قرار داد.

کپلر در سال ۱۵۷۷ میلادی وقتی ۶ ساله بود، موفق شد دنباله‌دار C/1577 V1 را که به دنباله‌دار بزرگ ۱۵۷۷ نیز مشهور است، در آسمان مشاهده کند و همین موضوع علاقه وی برای مطالعه اجسام آسمانی را بیشتر کرد. یوهانس کپلر که به ریاضیات و نجوم علاقه‌ی شدیدی پیدا کرده بود از همان سنین کم تمام وقت خود را صرف ریاضیات و مطالعه و مشاهده آسمان می‌کرد. سال ۱۷۸۰ در سن ۹ سالگی، خسوف را مشاهده کرد. متأسفانه یوهانس کپلر در کودکی دچار بیماری آبله شد و همین موضوع قدرت بینایی‌اش را کاهش داد و باعث فلج شدن دستانش شد که عملا کار مشاهده آسمان و مطالعه را برای وی بسیار سخت کرد. کپلر به‌صورت ارثی به بیماری صرع نیز مبتلا بود و این بیماری بعدها باعث مرگش شد. این شرایط برای یوهانس که دیوانه‌وار عاشق آسمان و ریاضیات شده بود، بسیار سخت و دردآور بود. حتی در این شرایط نیز یوهانس کپلر دست از مطالعه و تحصیل نکشید و به کار خود ادامه داد تا اینکه سال ۱۷۸۹ وارد دانشگاه توبینگر شد و در آنجا زیر نظر ویتوس مولر و جیکوب هیربراند شروع به تحصیل در رشته فلسفه و الهیات کرد. کپلر نبوغ خود را در ریاضیات و ستاره‌شناسی نشان داد و مدارج ترقی را خیلی سریع طی کرد و در این دوران با نظریات کوپرنیک نیز آشنا شد که بیشتر مورد تأیید وی قرار داشت. کپلر سال ۱۵۹۴ با پایان تحصیلاتش در مدرسه گراتس و درحالی‌که فقط ۲۳ سال سن داشت، به‌عنوان استاد ریاضی و نجوم شروع به تدریس کرد.

کپلر یکی از بزرگ‌ترین دانشمندان تاریخ بشر بوده است که از وی به‌عنوان پدر علم ستاره‌شناسی جدید نیز یاد می‌کنند. یوهانس کپلر در طول حیات خود حتی با وجود شرایط سختی که به خاطر کاهش بینایی و ضعف در دستان و بیماری صرع داشت، به تحقیقات علمی خود ادامه داد. وی با تحقیق دربارهٔ ستارگان و سیارات، توانست قوانینی ارائه دهد که امروزه به‌عنوان قوانین سه‌گانهٔ کپلر در ستاره‌شناسی شناخته می‌شود. یوهانس کپلر سال ۱۶۰۶ کتاب نجوم جدید را منتشر کرد و در آن نشان داد که سیاره‌ها در مدارهای بیضی‌شکل به دور خورشید و حول یک کانون مشترک حرکت می‌کنند و اگر خطی بین خورشید و یک ستاره در حال حرکت رسم شود، این خط در زمان معینی از نواحی مدار بیضی خواهد گذشت که این موضوع پایه‌گذار قوانین معروف اول و دوم کپلر بود. او پس از چندین سال مطالعه در حرکت سیارات، سال ۱۶۱۸ موفق به کشف قانون سوم خود شد و با قوانین سه‌گانه، مدل جدیدی از کیهان ارائه کرد. این قوانین نه‌تنها در مورد حرکت سیارات منظومه شمسی به دور خورشید به‌خوبی پاسخگو بود، بلکه چگونگی حرکت چهار قمر بزرگ مشتری که بعدها گالیله آن‌ها را یافت نیز به‌دقت پیش‌بینی می‌کرد. کشف این قمرهای چهارگانه دلیل خوب و واضحی بود که نشان دهد همه جرم‌های آسمانی به دور زمین نمی‌چرخند. ما امروزه از همین قوانین به‌منظور بررسی حرکت ماهواره‌ها به دور زمین استفاده می‌کنیم.

کپلر ۱۵ نوامبر سال ۱۶۳۱ درحالی‌که از ضعف بینایی و صرع رنج می‌برد، دیده از جهان فروبست. پس از او عده‌ای از شاگردانش نوشته‌ها و مقالاتش را به‌صورت کتاب جمع‌آوری کردند. اما هیچ‌کس آثار او را مطالعه نمی‌کرد و در نتیجه پس از مرگ خیلی زود فراموش شد؛ وی خود قبلاً در این خصوص چنین نوشته بود: «من کتاب خود را می‌نویسم؛ خوانندگان آن مردان فعلی باشند یا آیندگان، تفاوتی ندارد. این کتاب می‌تواند سال‌ها انتظار خوانندگان واقعی خود را بکشد، مگر نه خداوند نیز ۶ هزار سال انتظار کشید تا تماشاگری برای آثار او پیدا شد.»

دوران طلایی کپلر سال‌ها بعد از مرگش و زمانی آغاز شد که نیوتن و لاپلاس شناخته شدند.

دیگر رویدادهای مهم ۶ دی (۲۷ دسامبر)

۱۹۶۸ - فضاپیمای آپولو ۸ پس از انجام اولین سفر فضانوردان به ماه، به زمین بازگشت.

۱۹۹۵ - اولین آزمایش سلاح‌های اتمی توسط دولت فرانسه.

۱۹۹۹ - جف بزوس به‌عنوان چهره‌ی سال از طرف مجله‌ی تایم انتخاب شد.